Czy podciąganie się do siadu jest prawidłowym etapem rozwoju?
O siadzie pisałam już sporo. Wiemy już, że 5, 6 miesięczny maluch wcale nie musi potrafić siedzieć >>>KLIK<<<, ani tym bardziej samodzielnie przechodzić do pozycji siedzącej. Wiemy też, że „próba trakcyjna” >>>KLIK<<<, która wygląda właśnie trochę jak podciąganie dziecka do siadu jest tylko próbą, testem i że nie ma potrzeby wykonywania jej w domu w celu „wzmocnienia” malucha.
Wiemy, że dziecko siada samodzielnie najczęściej z pozycji czworaczej lub z leżenia tyłem, przez pozycję boczną >>>KLIK<<<. Robi to odpychając się od podłoża. Pisałam też, że odpychanie od podłoża jest bardzo ważną umiejętnością dziecka, bez której trudno o prawidłowy rozwój… >>>KLIK<<<Wszystko to prawda…
Jednak zdecydowana większość dzieci w pewnym momencie prezentuje w swoim rozwoju coś, co część rodziców może napawać niepokojem… Nie wygląda to zupełnie na aktywność, która przypomina „pchanie w podłoże”, a wręcz przeciwnie- dziecko w leżeniu na pleckach napina się i unosi głowę nad materac, a nieco później… położone np. w gondoli lub podczas kąpieli w wanience, trzymając się rączkami jej brzegów próbuje usiąść. Jeśli mamy świadomość, jaki jest prawidłowy wzorzec siadu i jak ważna jest umiejętność odpychania się od maty, widząc coś takiego możemy porządnie się przestraszyć.
Jednak niepotrzebnie 😉 Unoszenie główki nad podłoże, a w późniejszym czasie również chwytanie rączkami podpory i próby siadu, są naturalnym etapem prawidłowego rozwoju malucha.
Samo unoszenie główki nad podłoże rozpoczyna się najczęściej około czwartego miesiąca życia, kiedy dziecko osiągnęło już symetrię ciała i umiejętność łączenia rączek przed tułowiem w linii środkowej. Unoszenie główki nad podłoże jest wówczas niewielkie, ale dzięki temu maluch ma okazję aktywizować grupę zginaczy szyi, mięśnie obręczy barkowej oraz mięśnie brzucha, które pełnią ważną rolę w stabilizacji tułowia.
Dla prawidłowego rozwoju ważna jest zrównoważona praca grup mięśniowych– zarówno prostowników, jak i zginaczy- dlatego maluch musi trenować aktywność zarówno jednych, jak i drugich. W prawidłowym rozwoju dziecko prezentuje różnorodną aktywność– potrafi zarówno unosić główkę w leżeniu tyłem, ale też położone na brzuszku, umie prawidłowo się podeprzeć.
Około 7 miesiąca życia możemy zauważyć coś więcej- dziecko położone np. w gondoli natychmiast orientuje się, że można wykorzystać jej brzegi do tego, aby podciągnąć się na nich i unieść nad podłożę głowę wraz z tułowiem. Wygląda to tak, jakby maluch chciał usiąść. Jest to właśnie ten okres, w którym mały człowiek bardzo chętnie wykorzystuje każdą okazję do tego, by chwytając się czegoś przejść do pozycji siedzącej- to przecież takie fascynujące! Można być wyżej i widzieć więcej!!!
Nie ma w tym nic złego, o ile dziecko prezentuje również inne formy aktywności- potrafi obracać się z brzuszka na plecki i odwrotnie, w leżeniu na brzuszku podpiera się na wyprostowanych rączkach, „pływa” >>>KLIK<<<, a leżąc na pleckach sięga do kolan, stóp, bawi się obiema stópkami, również po przekątnej.
Różnorodność jest kluczem do sukcesu 😉
Oczywiście, aby nie przyzwyczajać dziecka, że w taki sposób „się siada” warto unikać zbyt częstych okazji do podciągania malucha w ten sposób. Dziecko musi wiedzieć, że istnieją również inne opcje 😉
Reasumując: same próby podciągania do siadu czy unoszenie główki nad podłoże w leżeniu tyłem są na pewnym etapie rozwoju fizjologią i nie muszą budzić niepokoju o ile maluch potrafi swobodnie bawić się też w innych pozycjach. Jeśli natomiast mamy wrażenie, że dziecko nie radzi sobie zbyt dobrze i wygląda, jakby nie potrafiło tej pozycji zmienić, mocno usztywnia nóżki w wyproście, krzyżuje je- warto skonsultować to u specjalisty.
Typowy Rozwój Dziecka 0-3 miesiące >>>KLIK<<<
Typowy Rozwój Dziecka 4-7 miesięcy >>>KLIK<<<
Typowy Rozwój Dziecka 8-18 miesięcy >>>KLIK<<<
