Pewnego pięknego dnia Twoje dziecko zaczyna bawić się swoimi rączkami. Łączy dłonie w linii środkowej ciała i…. ZACZYNA SIĘ…. Od kiedy tylko maluch odkryje, że rączki można w ten sposób wykorzystać, z pewnością nie omieszka tego pominąć. W pewnym momencie rączki znajdują się w buzi prawie cały czas. Maluch ssie piąstki, próbuje gryźć dziąsełkami, a każda próba wyciągnięcia dłoni z buzi kończy się tym, że dziecko wkłada je na nowo z jeszcze większą determinacją. Stopniowo rączki rozluźniają się i zamiast piąstki, w buzi pojawiają się paluszki. Rękawki są mokre od śliny, a mimo to mały człowiek nie ustaje w swoich wysiłkach- wkłada je tak głęboko, że pojawia się odruch wymiotny. Ale i to go nie zniechęca.
Rodzice oczywiście mają dość- i to nie tylko z powodu mokrych rękawków, ale też niektórych komentarzy, bo przecież dziecko „na pewno jest głodne”. Znacie to??? 😉 Bo ja taaaak 😉 Na szczęście rodzic najczęściej pozostaje bezradny wobec tego ogromnego pędu do wkładania rączek do buzi.
DLACZEGO NA SZCZĘŚCIE?
Rączki w buzi to POTĘŻNA dawka wszelkiego rodzaju doświadczeń, które funduje sobie maluszek. Dlaczego? Zobaczcie jak odbiera nas nasz mózg. Na poniższym zdjęciu przedstawiona jest tzw. reprezentacja czuciowa naszego ciała- obrazuje ona, które obszary są najbardziej wrażliwe na dotyk. Coś przykuwa Waszą uwagę? Czy nie są to przypadkiem właśnie dłonie i usta??? 😉 (Taaak, tak “widzi” nas nasz mózg!!!)
Źródło: http://visalakshiramani.wordpress.com/articles/wonderful-body/homunculus/
To bardzo ważne obszary, a dotyk jest dla dziecka fantastycznym sposobem poznawania świata.
Co więcej:
– dzięki wkładaniu rączek do buzi, maluszek stymuluje ją i zmniejsza wrażliwość na bodźce– obecność paluszków nie prowokuje już odruchu wymiotnego (no…. chyba, że znajdą się prawie w gardle:).
– doskonałą okazję do treningu ma też język– a język, to przecież mowa, przesuwanie pokarmu podczas jedzenia…
– dzięki “odwrażliwieniu” buzi, maluszek będzie lepiej radził sobie z niezmiksowanymi kawałkami jedzenia. Zdarza się, że dzieci, które niewystarczająco „odwrażliwiły” buzię mają kłopot z przełykaniem, a czasami nawet samą obecnością pokarmu. Prowokuje to u nich odruch wymiotny, lub po prostu plują „na odległość” 😉
– dzięki rączkom w buzi wydziela się więcej śliny, a ślina potrzebna jest do trawienia!!!
– rączki w buzi to ukojenie dla obolałych dziąsełek
– rączki w buzi to też…. bakterie- ale dzięki temu maluszek się uodparnia
NIE TYLKO RĄCZKI
Dla fizjoterapeuty, rączki w buzi to wspaniały widok. Ale jeśli chcecie, aby fizjoterapeuta zemdlał ze szczęścia, pokażcie mu, że Wasz maluszek wkłada do buzi palce stóp. Stópka w buzi to bardzo ważna oznaka prawidłowego rozwoju dziecka. Świadczy m.in. o doskonałej koordynacji ręka- noga- usta, a także umożliwia rozciąganie stopy na długość, co przygotowuje ją do jej późniejszej funkcji.
Stópka wędruje do buzi najczęściej OKOŁO 6,5- 7 miesiąca życia i w przebiegu prawidłowego rozwoju dziecka świadczy o tym, że wszystko, czego dziecko miało nauczyć się w leżeniu na pleckach już potrafi i może „iść” dalej 😉
Czy po lekturze tego wpisu ktoś jeszcze będzie walczył z paluszkami w buzi??? 😉
